به گزارش بیدار بورس به نقل از دنیای اقتصاد، عبدالرضا شیخان دبیر انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان در خصوص احتمال افزایش نرخ این محصول خاکستری، گفت: برنامه آن را داریم که با وزارتخانه مذاکراتی انجام داده و روی موضوع افزایش نرخ به توافق برسیم. هنوز درصد آن مشخص نیست، ولی در حال مذاکره هستیم.
سیدسجاد موسوی: صنعت سیمان یکی از صنایع پایه کشورها به شمار می‌رود. به‌گونه‌ای که میزان مصرف سیمان یکی از شاخص‌های توسعه کشورها محسوب می‌شود. کشور ما بعد از انقلاب و در دهه ۸۰ شاهد جهش تولید این ماده استراتژیک بود و کارخانه‌های تولیدی سیمان ظرفیتی معادل ۹۰ میلیون تن در سال را دارا هستند.
با وجود این امروزه به دلیل رکود صنعت ساختمان و پروژه‌های عمرانی، این صنعت با حدود ۶۰ درصد ظرفیت فعال است و حتی شرکت‌ها برای فروش این میزان هم دچار مشکل هستند. نکته مهم‌تر اینکه قیمت سیمان آن‌قدر در طول این سال‌ها با نرخ‌گذاری دولتی سرکوب‌شده که عملا می‌توان گفت سیمان ارزان‌ترین کالا در کشور است و حتی به تعبیری قیمت خاک هم از سیمان پیشی گرفته است. این اتفاق در حالی می‌افتد که سیمانی‌ها بارها نسبت به تعطیلی واحدهای تولیدی هشدار داده‌اند.
تصحیح یک اشتباه در مورد قیمت سیمان
محمدرضا احسان‌فر، مدیرعامل سیمان زابل، می‌گوید: واقعیت این است که ثروت ملی به نام صنعت سیمان با ظرفیت ۹۰ میلیون تن در حال نابودی است. این در حالی است که احداث هر کارخانه با ظرفیت یک میلیون تن حداقل ۱۳۰ تا ۱۵۰ میلیون دلار هزینه دارد و به طور کلی در مجموع ۱۳ تا ۱۵ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در صنعت سیمان صورت گرفته است. اشتباهی که همه مرتکب می‌شوند این است که می‌گویند قیمت هر تن سیمان درب کارخانه ۳۱۰ هزار تومان است در حالی که ۹۰ هزار تومان از این مبلغ پول پاکتی است که با همین قیمت توسط تولیدکننده خریداری شده است و در واقع سیمان با قیمت ۲۲۰ هزار تومان معادل ۵/ ۸ دلار به فروش می‌رسد. بر این اساس کارخانه با ظرفیت یک میلیون تن، در صورتی که با تمام ظرفیت کار کند، سالانه ۵/ ۸ میلیون دلار فروش دارد و با این وضعیت یعنی بازگشت سرمایه هیچ زمانی حتی ظرف ۱۰۰ سال هم شدنی نیست.
حکایت نعل وارونه در صنعت سیمان
وی می‌افزاید: صادرات سیمان هم از قیمت‌های داخلی تبعیت می‌کند و کارخانه‌ها بسته به محل قرارگیری از ۱۰ تا ۱۴ دلار از درب کارخانه سیمان می‌فروشند و ما با بالاترین قیمت می‌فروشیم، اما امروز بعد از ۱۱ سال که از راه‌اندازی کارخانه می‌گذرد، می‌بینیم که بازگشت سرمایه با توجه به افزایش نرخ دلار در دهه‌های آتی و از طرفی استهلاک کارخانه تقریبا دست‌نیافتنی است؛ جالب اینکه عده‌ای این وضعیت قیمت‌گذاری و ورشکستگی سیمانی‌ها را می‌بینند، اما به جای حل مشکل در این ساز می‌دمند که کارخانه‌های سیمان بیشتر از نیاز کشور تاسیس شده در حالی که در طرح جامع سیمان کشور آمده که تا سال ۱۴۰۴، باید ۱۲۰ میلیون تن سیمان تولید کنیم. این در حالی است که رکود اقتصادی کشور باعث بر هم خوردن تعادل و کاهش تقاضا شده است و کار تا جایی پیش رفته که اخیرا کارخانه سیمانی را که حدود ۶۰ درصد پیشرفت داشته در استان خراسان تغییر کاربری داده‌اند.
فروش بتن به قیمت شش برابر سیمان مصرفی
احسان‌فر در پاسخ به این سوال که مرحله دوم افزایش قیمت سیمان به کجا رسید، می‌گوید: امروز بهانه‌ای به نام افزایش قیمت مسکن را مانند پتک بر سر صنعت سیمان می‌کوبند در حالی که این موضوع کیلومترها از واقعیت فاصله دارد. هر تن سیمان را امروز به کارخانه‌های بتن آماده ۲۲۰ هزار تومان می‌فروشیم و آنها بتن آماده را تنی ۴۸۰ هزار تومان می‌فروشند. اگر مقاومت این بتن را در بهترین حالت ۳۵۰ در نظر بگیریم یعنی حدود ۳۵۰ کیلو سیمان مصرف کرده‌اند که قیمت آن حدود ۷۷ هزار تومان است و ۴۰۰ هزار تومان دیگر را به خاطر هزینه حمل‌ونقل، شن و ماسه و سود اضافه کرده‌اند؛ بنابراین ۶ برابر قیمت سیمانی که از ما می‌خرند، به قیمت بتن اضافه می‌کنند، اما جالب است که دولت هیچ گاه یقه آنها را برای تاثیر بتن در گرانی مسکن نمی‌گیرد. حتی همین امروز سود دلال‌ها و کسانی که کار حمل و نقل سیمان را انجام می‌دهند، از تولیدکننده بیشتر است.
درآمد ۳۰ برابری فولاد نسبت به سیمان
مدیرعامل سیمان زابل تصریح می‌کند: در حال احداث کارخانه فولاد به قیمت ۱۳۰ میلیون دلار در چابهار هستم چون با قیمت‌های حاضر از صنعت سیمان ناامید شده‌ام. نکته جالب اینکه هزینه احداث این واحد فولادی یک میلیون تنی با هزینه احداث کارخانه سیمان یکی است؛ در حالی که فروش سالانه فولاد ۱۰ هزار میلیارد تومان است و کل فروش سیمان در سال به ۳۰۰ میلیارد تومان هم نمی‌رسد. با چه توجیهی یک کارخانه فولاد باید بیش از ۳۰ برابر سیمانی‌ها درآمد داشته باشد!؟
وی خاطرنشان می‌کند: وقتی در کشوری تورم دورقمی وجود دارد نباید مبنای درآمد گذشت زمان و به صورت تاریخی باشد. به طور مثال خودرویی که شما با قیمت ۵۰ میلیون تومان سه سال پیش خریداری کرده‌اید و به حدود ۲۰۰ میلیون تومان رسیده، بیانگر سود شما نیست و صنعت سیمان هم وضعیتی مشابه دارد. برخی از مسوولان درآمد امروز و سال گذشته شرکت‌های سیمانی را در کنار هم قرار می‌دهند و حکم به سودآوری می‌دهند. در حالی که کارخانه‌ای که با ۱۳۰ میلیون دلار(حدود ۳ هزار و ۳۵۰ میلیارد تومان) راه‌اندازی شده، با سود ۶۰ میلیاردی سالانه عملا بازگشت سرمایه‌ای ندارد و اگر قطعه‌ای دچار مشکل شود باید گاهی تا میلیون‌ها دلار برای جایگزینی آن هزینه کنیم.
وی در پایان می‌گوید: چند روز پیش بررسی می‌کردم که یک کارخانه سیمان در عمان ۳۵ میلیون دلار در طول سال سود داشته است. سایر کارخانه‌های سیمان حوزه خلیج‌فارس هم چنین وضعیتی دارند در حالی که سود سالانه ما ۲ میلیون دلار است، چرا ما باید تافته جدا بافته بین تمامی کشورهای تولیدکننده سیمان باشیم!؟ امیدوارم وزیر صمت تا دیر نشده به این مشکلات ورود کنند.
نظر شما