حافظ عزیزی نقش، کارشناس بازار سرمایه در یادداشتی برای بیدار بورس نوشت:

کارشناسان اساکیل اقتصادی ( وابسته به جناح دولت) و همچنین دولتمردان و مجلسیان محترم اگر پنبه در گوش نداشتند لابد غریو و فریاد سوزناک «هل هناک من یسمعنی ومساعدتی؟» سهامداران و فعالان بورس را می‌شنیدند. بیش از یکسال است که سرمایه‌گذاران و فعالان بازار در این بخش از فعالیت‌های اقتصادی، که اتفاقأ تابلوی تمام‌نما و رکن اقتصاد کشور است، در ضرر و زیان و سقوط قیمت‌ها و شاخص‌ها هستند و فریادرسی بر آنان نیست.

شوربختانه از بین اولویت‌های ده‌گانه دولت، بورس تهران در اولویت دهم است و تحولات آن و منافع سهامداران که حتی جمعیت دو میلیونی کشور را تشکیل می‌دهند، مورد توجه و تحت نظارت مسئولان ارشد نظام نیست.

اصلا برای آقایان مهم نیست که مارکتی که اردیبهشت ماه سال قبل در اندازه و اسکیل ۲۵۰ میلیارد دلاری بوده، با سقوطی وحشتناک و باورنکردنی به نصف تقلیل یابد و خسارت بیش از ۱۰۰ میلیارد دلاری بر جای گذارد.

دود آن که به چشم دولت و مسئولین نمی‌رود، خفتگان و خموشان را چه باک!

ولی یقین بدانید آتشی که از این ماجرا و سفره آغشته به خون بیش از دو میلیون سهامدار شعله می‌کشد، بزودی و به اشکال مختلف دامان شما را نیز خواهد گرفت و سراغ منافع شما نیز خواهد آمد.

حداقل اینکه، به شرکت در انتخابات و آرای این جمعیت بورسی که با خانواده‌های خود در حدود ۴ تا ۵ میلیون نفر را شامل می‌شوند، احتیاج دارید و به قول معروف: گذر پوست به دباغ خانه هم می‌افتد.

روی سخنم با دست اندرکاران نا اهل و اساکیل اقتصادی است که دولت را مجبور کردند سیاست‌ها و تمهیدات و قوانینی را وضع و بر شرکت‌های بورسی و جمعیت دو میلیون نفری سهامدارن کشور تحمیل کند که آثار و تبعات آن اینک به فروپاشی و سقوط قریب الوقوع بورس تهران انجامیده است.

دوستان و عزیزانی که پیشتر توفیق گفتگو و ملاقات با مرحوم آیت االه رییسی را داشتند، از عدم سوء نیت و بی.خبری ایشان از اوضاع بدخیم بورس تهران و بلایای نازله از سوی این اساکیل سخن می‌گفتند و بر اراده وی بر بهبود سریع وضعیت بورس و خروج از بحران تاکید داشتند. 

بنده نیز بالشخصه رییس جمهور فقید را مسئول و مسبب اوضاع رقت.بار و اسفناک بورس تهران نمی‌بینم و بدون شک این چشمه از جای دیگری گل آلود است.

ولی هر چه هست، اینک زمان جبران و پرهیز از خطاهای گذشته فرا رسیده است. مسئولان محترم نظام نیز به عینه دیدند که مولفه‌ای به نام بورس تهران، بانی و مسبب تورم و گرانی و افول اقتصادی در کشور نیست و حتی بر عکس، با رونق بورس است که می‌توان به کاهش نرخ تورم، افزایش تولید، کنترل و مهار نقدینگی و پویایی فضای کسب و کار ، اشتغال و رشد اقتصادی و... دست یافت.

آیا با نزول مستمر و ریزش سنگین قیمت‌ها در بورس تهران طی یک سال اخیر، از تورم و گرانی و رکود اقتصادی فاصله گرفته و رها شدیم؟ آنهایی که بورس تهران را مسبب تورم و گرانی و ... می‌دانستند کجا رفتند؟

پاورقی: اساکیل اسم جمع اسکل است که اولین بار توسط بتاسهم و جناب خاندوزی وارد فرهنگ لغت و فضای ادبیات کشور شد. اسکل نیز نام پرنده ای است که هنگامی که از لانه‌اش خارج می‌شود در هنگام بر گشت فراموش می‌کند لانه‌اش کجا بوده.و یا اینکه شکار و غذای خود را در گوشه‌ای پنهان می‌کند ولی بعدا فراموش می کند که کجاست. اسکل در اصطلاح به انسان‌های کودن و احمق گفته می‌شود. تاریخچه این اسم به هزاران سال پیش بر می‌گردد فردوسی از اسکل به عنوان پرنده رویایی که دو بال قرمز دارد و مظهر محبت به شمار می‌رود، یاد کرده ولی حافظ از او به عنوان پرنده ای جاهل یاد می کند که خود را عاقل و فرزانه و همه چیز دان می‌پندارد.